题袯襫轩为叔敏赋

tí bó shì xuān wèi shū mǐn fù
题袯襫轩为叔敏赋

cháng nián gēng záo dōng gāo ā, jié dé cǎo xuān rú cǎo suō.
长年耕凿东皋阿，结得草轩如草蓑。
qī shēn jǐn zú bì fēng yǔ, bào xī yóu néng fā yǒng gē.
栖身仅足蔽风雨，抱膝犹能发咏歌。
chuāng wài jiū míng huā wù zhòng, mén qián dú wò liǔ yīn duō.
窗外鸠鸣花雾重，门前犊卧柳阴多。
jiē yǔ jiǔ zuò jīng huá kè, wèi dé guī tián nài ěr hé.
嗟予久作京华客，未得归田奈尔何。