长平戈头歌

cháng píng gē tóu gē
长平戈头歌

cháng píng yě rén záo dì dé gǔ gē, shàng yǒu kuǎn zhì zì, suì jiǔ jù miè mó.
长平野人凿地得古戈，上有款识字，岁久俱灭磨。
xī bù néng rú fēng chéng gǔ jiàn shè niú dòu, xū jiē gē hū nài ěr hé.
惜不能如丰城古剑射牛斗，吁嗟戈乎奈尔何。
dàn jiàn qīng tóng níng hán mò yān zǐ, yuè hēi shān shēn yè fēi yǔ.
但见青铜凝寒莫烟紫，月黑山深夜飞雨。
hèn xuè qiān nián yóu wèi xiāo, huāng jiāo yè yè tí yuān guǐ.
恨血千年犹未消，荒郊夜夜啼冤鬼。
dāng nián zhào kuò qīng qín rén, jiàng zú qín kēng huà wéi tǔ.
当年赵括轻秦人，降卒秦坑化为土。
jiē zāi zhào wáng qín yì wáng, luò rì huāng chéng zì jīn gǔ.
嗟哉赵亡秦亦亡，落日荒城自今古。
mā sā ěr gē yī wèn zhī, lìng rén wéi ěr shēng chóu sī.
摩挲尔戈一问之，令人为尔生愁思。
hé bù yǐ ěr wèi zhōng chá? hé bù yǐ ěr wèi dǐng yí? xū jiē gē hū tú ěr bēi! ěr
何不以尔为钟垞？何不以尔为鼎彝？吁嗟戈乎徒尔悲！尔
jīn hái dāng tài píng shì, rén jiān xiāo bīng zhù nóng qì.
今还当太平世，人间销兵铸农器。
yuàn shòu wú huáng qiān wàn nián, zhōng gǔ bù yòng gē yǔ jù.
愿寿吾皇千万年，终古不用戈与秬。